Brodawki skórne łączą skórę właściwą z naskórkiem, nadając powierzchni skóry pofalowany wygląd.
Brodawki skórne to małe wypustki powstające na połączeniu skóry właściwej i naskórka. Jest to najbardziej wierzchnia warstwa skóry właściwej, stykająca się z naskórkiem. W warstwie brodawkowej znajdują się włókna tkanki łącznej (tzw. włókna retikulinowe), które tworzą siatkę w otoczeniu naczyń krwionośnych włosowatych, gruczołów łojowych i potowych oraz mieszków włosowych i włókien nerwowych. Warstwa brodawkowata jest silnie pofalowana, dzięki czemu powierzchnia zetknięcia z naskórkiem znacznie się zwiększa, co z kolei powoduje jego elastyczność i rozciągliwość oraz zapobiega jego ścieraniu się. Warstwa brodawkowata zaopatruje też naskórek w składniki odżywcze i nawilżające, odprowadza uboczne produkty przemiany materii i ciała obce oraz odpowiada za przekazywanie bodźców ze skóry (np. dotyku, bólu, zimna, gorąca). W procesie starzenia się skóry następuje zmniejszenie, a nawet zanik brodawek skórnych, co skutkuje spłaszczeniem warstwy brodawkowatej.
Dowiedz się więcej o budowie warstwy brodawkowatej skóry właściwej