Ceramidy

Ceramidy to jeden ze składników lipidów skóry i włosów. Stanowią one najważniejszy element spoiwa, które wypełnia przestrzenie międzykomórkowe w warstwie rogowej naskórka. Ceramidy są nazywane cementem międzykomórkowym, ponieważ działają jak bariera wodno-lipidowa. Utworzony z nich mur chroni przed nadmierną utratą wody i poprawia jej wchłanianie, dlatego wspomaga nawilżenie skóry. Skóra posiada zdolność samodzielnego produkowania ceramidów. Do ich syntezy dochodzi w naskórku, w warstwie kolczystej i ziarnistej. Ilość ceramidów  zmniejsza się wraz z upływem czasu, a także na skutek stresu i niekorzystnego działania czynników zewnętrznych, między innymi promieniowania UV. U kobiet spadkowi poziomu ceramidów sprzyja także przekwitanie i związane z nim zmiany hormonalne. Brak ceramidów sprawia, że naskórek jest suchy. W ludzkiej skórze wykryto do tej pory siedem rodzajów ceramidów.

W centrum naskórka

Najbardziej powierzchowna warstwa skóry, która pokrywa skórę właściwą.Zazwyczaj jest ona grubości kartki papieru, ale może być również grubsza. Ułożone naprzemiennie fałdy warstwy skórno-naskórkowej i brodawki skórne, nadają tej warstwie falisty wygląd. Składa się ona z czterech nałożonych na siebie warstw komórek, które leżą na połączeniu skóry właściwej z naskórkiem: warstwa podstawna, warstwa komórek walcowatych, warstwa ziarnista i warstwa rogowa. Ostatnia warstwa pokryta jest błoną hydrolipidową. Podczas gdy skóra składa się w 90% z keratynocytów, naskórek zawiera również melanocyty (komórki, które określają kolor skóry) i komórki Langerhansa. Naskórek jest pozbawiony naczyń krwionośnych, zamiast tego komórki są odżywiane na zasadzie dyfuzji z udziałem skóry właściwej.